"erkek kadına sahip olmak ister, kadın bende ruh yok mu der. o zaman neden bacaklarınızı gözümüze sokuyorsunuz, ruj sürüp süsleniyorsunuz diyerek sığlaşır erkek. kadının rolü cinsel objelikten öteye geçemeyecek midir? hayatın manası bu mudur? hayvanlar gibi çiftleşip çoğalacaksak bu aklı fikri ne yapacağız." Farkettiniz mi bu zaman bile ayni durum mevcut. . . bu romanda da kimlik bunalımı geçiren bir gencin istanbul adalarda kafa dinlemek için gittiği matmazel noralia'ya (nuriye) ait pansiyonda noralia 'nın ruhunun yaşadığına inanan insanlarla tanışır ve kendi uçlardaki yaşamının muhasebesini yapar. . . Bildiğiniz gibi Peyami Safa kendi döneminin muhafazakar yazarlarindan biridir ve hep icinde ikilem yaşamaktadır. Bunu da romanlarinda cok net bir sekilde belli eder. Modernlesmeye arzusu ve içten içe direnci kitaplarindaki karakterlerle ruh bulmaktadir. Bu kitap da yine bu minvalde. 1949 yilinda yazılmış. Bu romandaki dili Dostoyevskiye cok benzemektedir. Yazarin ruhsal bunalimi da kaleme yansımıştır, yer yer şizofrenik bir dili mevcut. . . . Ben çok beğendim,

Matmazel Noraliya'nın KoltuğuPeyami Safa · Beta Kitap · 20187,6bin okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.