Martin Eden, Maksim Gorki,Somerset Maugham şimdi de Knut Hamsun. Hepsinin hatta böyle yüzlerce yazarın ortak bir noktası var. En güzel eserlerini umutları tükendiğinde, aç kaldıklarında tam da hayatlarının dönüm noktalarında yaratıyor. Ne büyük ironi! Zamanında geri çevirilen burun bükülen yazarların, kitapları şimdi bestsellerden düşmeyişi. Değer çoğunluğun beğenisine göre mi yoksa önemine göre mi biçiliyor? Hayatından kesitler bulunan yaşadığı acıyı, açlığı, kendini toplumdan izole ediş şeklini düşüncelerini sunan Hamsun kitabın sonunda beklediği ilhamı bulabilecek mi meçhul. Kitabı okumaya başladıktan sonra aşırı derecede sinirleniyorsunuz. Hatta bu sinir dramın önüne geçiyor. Karakter alçakgönüllü mü yoksa vurdumduymaz mı yoksa şizofren mi? Çünkü yeri geldi gerçekten şizofren ya da sadece saf dedim. İşin acı bir noktası da toplumun her zaman çevresindekilere sessiz kalışı. Hem karaktere hem topluma elinizde olmadan acıyorsunuz. Asla anlayamacağım insanın içindeki kötülüğü, düşene bir tekme de sen vurmak zorunda mısın? Zor mu elinden tutup kaldırmak onu anlamak? Yazarı biraz araştırdım kısaca bahsetmek gerekirse ki bu benim için çok önemliydi: Döneminde Nazileri destekleyerek ülkesinin işgaline yol açmış halkı zor zamanlar geçirmiştir. Bu sebepten dolayı sevenleri yazarın kitaplarını bahçesine atarak tepkisini göstermiş büyük çoğunluğunu da kaybetmiştir. Bir araştırmacı değilsin bir tarihçi değilsin ey Hamsun! Seni izleyen model alan büyük kitleleri neden hayal kırıklığına uğratırsın?

AçlıkKnut Hamsun · Varlık Yayınları · 201727,9bin okunma

·

114 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emine M.