*ÇOKÇA SPOİLER İÇERİR* Ne güzel şey Orwell'ın zihninin içinde karanlık bir tur yapmak,onu anlamak veyahut en azından anladığını hissetmek. Orwell bir dönem adamı değildi geçmişşe de geleceğe de hakim olan büyük bir düşünce adamıydı. Neyse Orwell övgümü bitirme yazdığım her cümle sonrasında daha da zorlaşıyor o yüzden tam olarak bu noktada duruyorum. 1984... Cesur Yeni Dünya kıtabı ile peş peşe okuduğunuzda kafanızda dumanlar çıkartan,uzun düşüncelerin koynuna pervasızca düşmenize sebep olan harika bir karşı-ütopya kitabı. Başlarda karakterimiz Willson ile birlikte görkemli bir devrim hikayesi okuyacığımı düşünmüştüm.Elbette ki bu fikir beni oldukça heyecanlandırmıştı ama bir yandan da Hayvan Çiftliğinde okuduğum gibi iktidara geçmenin kişiyi yozlaştırması üzerine kurulu olma ihtimali beni üzdü çünkü benim istediğim Orwell'dan çok farklı şeyler okumaktı ki böyle de oldu zaten. Willson'ın ani değil ama aşamalı dönüşümünü izlemek o kadar haz vericiydi ki... Bir şeylerin farkında oluşu ama aynı zamanda da bunu reddetmek istemesi oldukça anlaşılırdı.Willson'ın ilk eylemi düşünmekti. Çevresindekilerin ne kadar bağnaz olduğunu düşünmek. İkinci eylemi yazmaktı. Partinin tersine onu öldükten sonra da var edebilecek bir şeyler bırakmak. Üçüncü eylemi ise sevişmekti. Julıa ile yaptığı bir siyasal eylem niteliğindeydi. Dördüncü eylemi istemekti. Partinin ona yasakladığını istemekti,Julia'yı istemekti. Romanın bu kısımları büyük bir umutla beklediğim devrimin ilk kıvılcımlarıydı belki de.Fakat tam büyük yangın başlayacak demişken büyük bir karanlığın içine attı beni kitap. Ama kabul edelim yakalandıkları ilk anda bu kadar kusursuzca kurulmuş bir baskıcı partinin Wison'ı fark edemeyeceğini düşündüğümüz için kendimizi dünyanın en romantik varlığı gibi gördük. Çünkü gerçekten de harika işlenmiş bir sistem kurmuş George Orwell. Kitapta da dediği gibi ''Totaliterler, şöyle yapacaksın diye dayatırlardı. Biz ise, insanlara,'Sen aslında şusun, sen aslında şöyle düşünüyorsun diye bastırıyoruz.'' böyle bir sistemde mutlu olmadığını anlamak bile çok zordur çünkü parti sana mutlu olduğunu,bu yıl beklenenden daha fazla aykkabı ürettiğini ve sattığını söyler sen de ayağın çıplak dahi olsa inanırsın. Orwell harika bir sistem yaratırken karakterlerin üstüne düşmekte de pek geride kalmamış. Willson'ın en baştan beri kalabalık içindeki yalnız,anlaşılmadığını düşünen,tek kişilik deliliğine mahkum olduğunu düşünen bir adam olarak yaratılması kitabın sonlarında hala ona işkence eden O'Brien'e sempati duymasını açıklıyor. Yazımın başında dediğim gibi kitabın sonunu başarılı bir devrim olarak düşünmüştüm ilerleyince bunun kısmen olmayacağını anladım ama yine de ''Onlardan nefret ederek ölmek,özgürlük buna denir işte.'' sözü beni çokca umutlandırdı ve o tek kişilik devrim bile bana yetti. Fakat kitabın sonunda Büyük Birader'i sevmesi... Bu son sebebiyle karamsar ve mutsuz geçecek haftalarımı Orwell'a adıyorum. Sağ ol güzel adam! Bildiklerimizi ve hatta bazen yaşadıklarımızı bizden daha cesurca anlatman ve anlaşılır olduğumuzu bize hissettirmen çok değerli. Tek kişilik deliliğimde tek değilim Orwell da yanımda!!! (İnceleme yazmaya yeni yeni okuduklarımı unutmamak için yazıyorum. Bir hatam olduysa affola.)

1984George Orwell · Can Yayınları · 2019165,4bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.