Dostoyevksy’nin eserleri içinde en zorlandığım okuma bu oldu. Hem nelerin olacağını tahmin etmenin huzursuzluğu hem de Pyotr Stepanoviç’in belki de okuduğum kitaplar içindeki en rahatsız edici karakterlerden biri olması bunun sebebiydi. Beni başından beri rahatsız eden ve bu kadar geç okumama sebep olan konu ise kitabın ismi. Oldum olası içinde cin peri lafı olan kitap ve filmlerden uzak dururum. Kitabın adının neden Ecinniler olduğunu ise hem kitabın başında hem de kapanışta tekrarlanan, İncil’den alıntı bir pasaj sayesinde öğreniyorsunuz ki zaten o ayet de kendi başına çok rahatsız edici. Kitapta “budala” sözcüğü bana göre sıklıkla kullanılmış. Adeta okuyucuya “hala okumadın mı?” der gibi. O okuyucu da ben olduğuma göre demek gocunan da benim. Zira o kadar çok Dostoyevski eseri okumama rağmen henüz Budala ile tanışmadım. Eserin diğer zorluğu ise karakter sayısı. Adeta birazdan sözlü sınava girecekmişsiniz ve hepsi de sınavda çıkacakmış gibi. Bazı isimler de birbirine çok benziyor; kavradım dediğinizi bile karıştırabiliyorsunuz. Gabriel García Marquez’in şahane eseri 100 Yıllık Yalnızlık’ın girişinde bir aile ağacı bulunur ki neden böyle bir şema çıkarıldığını kitabı okurken anlar ve takdir edersiniz. Kanımca Ecinniler için de böyle bir şema bulunmalı. Tıpkı tiyatro eserlerindeki karakter tanıtımları gibi. Sonuçta, dev bir eseri okumuş olmanın hafifliği ile ondan kat be kat daha büyük olan eserin kendi konu ağırlığı altında gelgitli duygular içindeyim. Acaba bu kitabı Siyaset, Uluslarası İlişkiler, Sosyoloji okuyanlara zorunlu tutuyorlar mıdır? Zira, ders kitabı gibi okutulsa yeridir.

EcinnilerFyodor Dostoyevski · Timaş Yayınları · 20145,5bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tülay Özbay