Herkes kendi look'unu arıyor. Kendi varlığını bahane etmek olanaksız olduğuna göre kala kala görünüşü göstermek kalıyor, artık ne olmak ne de seyredilmek kaygısı bile taşınmıyor. Artık, "Varım, ordayım değil;
Ben görünürüm, ben görüntüyüm"
— look, look!
Narsizm bile denmez buna, bunun adı
derinliği olmayan bir dışa dönüklüktür, artık herkes kendisinin emprezaryosu olmuştur.