Tevbe Sûresı
İslam devletinde münafıklık gizli düşmanlıktır. Müminlerin iman ve amel bakımında üstün
olmamalarına sebep olacak nifakla, fitne ve fesadın çıkmasına sebeptir.
Yani can ve mal menfaatleri sebebiyle haset, bozgunculuk ve kargaşanın çıkmasına sebeptir.
Münafıklık, iman ve din adına, tarafları belli olduğu için dış bir tehdit olan kâfirlik ve müşriklikten daha tehlikelidir.
Bu sebepten olsa gerek ki bu sûrede, müşriklerden daha çok münafıklardan bahsedilir.
Resulullah Efendimiz (sav) “münafıklığın üç alameti vardır.
Yalan söylemek, sözünde durmamak ve emanete ihanet etmektir” buyurmaktalar. Münafıklar menfaatlerini ikiyüzlü olmakla sağlayanlar olduğu için hadisi şerifte belirtilen nişanları, menfaatleri doğrultusunda yaptıklarıdır.
Tevbe sûresinde de hadiste geçen münafıklığın alametleri net bir biçimde
betimlenir.
Münafıklık tehlikesine karşı müminler onların sinsilik temelli biçimlenen kişilik alametleriyle uyarılırlar.
Onlara güvenilmeyeceğinden dolayı savaşa onlarla gidilmez.
Güçlenmemeleri için zekât ve sadakalardan onlara verilmez.
Hakk’a iman etmeme küfürlerinden ve O’na gafil olmalarından dolayı bulundukları durumda bırakılarak yaptıklarıyla fazlasıyla yüzleşmeleri için dünya menfaatinden nasiplendirilirler.
Bu sebepten dolayı onların mal ve evlat temelli servetlerine imrenilmemesi istenir.
Münafıklar, Allah ile iman ahdini bozmalarıyla dinden çıkanlar (fasık) olarak belirtilirler.
Müminlerin hayrına üzülen, musibetlerine sevinen haset ehlidirler.
Savaşa dahi menfaatleri adına katılır, açgözlülük ve hırs ile her türlü olanaktan menfaat sağlamaya çalışır ve bunu amelleriyle gösterirler.
İman edenlerle amellerinden dolayı alay ederler ve yalan söylerler.
Kalplere vesvese vererek müminlerin imanlarının zayıflamasına, Allah ve resulüne itaatte gevşeklik etmelerine sebep olurlar.
Bu ve daha nice sıfatlarıyla Tevbe sûresinde müminleri uyarmak için anlatılırlar.
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.