zweig. daha ilk kitabını okuduğumda bile en sevdiğim yazar olacağını bir şekilde biliyordum. kitabı yaklaşık iki buçuk yıl önce doğum günümde çok sevdiğim bir arkadaşım hediye etmişti ve bir solukta okumuş, hayran kalmıştım. şimdi kendime bir zweig serisi yaparken kitabı tekrardan okudum ve tüm benliğimle daha da fazla hayran oldum. zweig mükemmel psikoloji birikimini uzun öykülerine, karakter gelişimlerine öyle güzel uyguluyor ki hayran kalmamak mümkün değil. kaldı ki, kısacık yazılarıyla böyle kaliteli etkiler bırakmak her yazarın başarabileceği bir şey asla değildir. ucuz aşk romanlarından -hatta çoğu aşk romanlarından- bir ilişkinin tamamen melankoli içinde anlatılmasından hiç hoşlanmıyorum. kitabı ilk kez okurken de bir arkadaşım kitaptan bu yüzden çok sıkıldığını söylediği için tedirginlikle okumuştum fakat şimdi ikinci kez de söylediğim gibi zweig mükemmel bir yazar ve aşkı, karşılıksız bir aşkı böylesine gerçekçilik ve tüm acılarını hissedilebilir şekilde yazabilmesi beni hayrete düşürüyor. bilinmeyen bir kadının mektubu, içimde hep özel bir yerlere ait olacaksın. ve adını hiç öğrenemediğimiz o güzel kadın, keşke o küçük kalbin hayatın boyunca yanacak ateşin içinde hiç kalmasaydı. “o sırada bakışları önünde, yazı masasının üstünde duran mavi vazoya takıldı. vazo boştu, yıllardan beri bir yaş gününde ilk defa boştu. korktu: sanki birdenbire bir kapı görünmeksizin açılmıştı ve başka bir dünyadan gelen soğuk bir esinti, sakin odasına akıyordu. r., bir ölümü ve ölümsüz aşkı hissetti: ruhunda sanki bir kabuk kırıldı ve adam görünmeyeni, uzaklardaki bir müziği hatırlarcasına, cisimsellikten yoksun ve tutkuyla düşündü.”

Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022225,2bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

zeynep