Gönderi
BİR KİBRİT IŞIĞI İÇİN KARANLIK DEHLİZLERDE KAYBOLMAYI GÖZE ALAN BİR ADAMIN KALEMİNDEN!
"Her şeyim tastamam sadece biraz daha kendime ihtiyacım var,"demişti sevgili Kafka. Işte bu tüm yazdıkları kendi karanlığında kendi ışığını, KENDİSİNİ arayışının savaşından kalan yıkıntılar...
Ve yarıda kalmış bir savaşı daha görmekteyiz.
Ne çok savaşımız var bu hayatta silahsız kaldığımız!
Kalkışı olmayan düşüşlerin, yalnızlıkların, yabancılıkların, riyakarlıkların ortasında boğuşurken kendi kimliğimize ters düştüğümüz savaşlar!
Işte tüm bu savaşların en haklı ve en yaralı cengaveri sevgili Kafka!
Kâbus içinde kabus gibi bir roman, çıkmazlar, dolambaçlar hep yerinde saymalar... tüm bu kaosu yaratabilen bir adam aynı anda bir yerlerde umut kırıntısı da biriktirmeyi nasıl becerebiliyor acaba?
Olmak istediği değil olmasını istedikleri bir yaşamın koynunda debelenen; bürokrasiye, düzene, insanların korkaklıklarina, sessizliklerine baş kaldırmak isteyen bir adamın varlığı belli olmayan bir Şato'da varlığı belirsiz insanlara ulaşma yolundaki çırpınışları tasvir edilmekte!
Okudukça sizler de çırpınacaksınız!
··
29 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.