Hangi noktaya değinsem yetersiz gelecekmiş gibi hissediyorum. Goriot baba; bir babanın kızlarına duyduğu sağlıksız sevgi. Sağlıksız sevgi doğru bir tabir olasa da goriot babaya bunu söylemek içimden gelmiyor. (Son bölümü okumamış olsaydım kesinlikle bu sevgiyi yerden yere vururdum ama şimdi içimden gelmiyor.) Ne diyeyim Goriot Babaya sevgi ve saygıyı acı çeke çeke parayla satın almaya çalıştın. Sırf kızlarını birazda olsa görebilmek için tüm aşağılananlara katlandın ve en çokta sen kenidini aşağıladın. Tabi bu aşağılanmalar umurunda değildi. Çünkü kızların herşeyin üzerindeydi. Bu yüzden de yaşarken bile kendini pis bir ceset olarak tanımlıyordun. Ve ölümün ayak seslerinin duyulduğu o saatlere gelelim. Kitapta bir cümle vardı alıntılamadım ama beni en çok etkileyen cümle oydu. “Jandarma yollayın, zorla getirsinler, adalet benden yana, doğa, yasa, her şey benden yana. İtiraz ediyorum. Babalar ayaklar altında çiğnenirse memleket batar. Açık bir şey bu. Toplum da, dünya da, her şey yıkılır.” Goriot babanın kızlarını görmek için bu haykırışı aslında kızlarına karşı isyanın en büyük göstergesidir. Herşeyi yaptım son anımda bile sizi görmeye hakkım yok mu? Demiyor mu bu satırlar. Film yapımı dersleri giren Cengiz Hocamız bize sınıfta bir öğüt vermişti. Hocamıza da hocası vermiş. “Hayatınızın başrolü olun.”dedi bize. Goriot babaysa kendi hayatında anacak figüran olmayı başarmış. Hayatta birey olarak değil baba vasfı ile değerlendirilir. Ölürken bile Odessa’ya, erişte yapmaya gitmek istemesinin başka bir açıklaması olamaz. Gelelim Eugene’e bu kitapta onu normal olarak adlandıracağım. Diğerlerinin garipliği yanında en normal olan oydu. Zaman zaman yanlışlara düşüp erdemi sayesinde kendini toparlayan bir karekter. Güzel bir karekter. Uzun uzun bir şey söylemek istemiyorum çünkü onun serüveni bu kitap için bitmiş olsada insanlık güldürüsü için henüz yeni başlıyor. [Burada bir şeye parantez açmam gerek. Sayın Balzac; insanlık güldürünün temelini burada attığınız söyleniyor. Goriot baba herşey yıkılır derken diğer kitaplarınızda da sanırım bunu göstereceksiniz. Bir de son satırlarda Rastignac’ın (Eugene) meydan okuyuşu var. (Başkaldırıyı olanaksız bulduğunu söylemişti.) Herneyse bu paragrafın yazılış amacıda bütünde neler anlatmaya çalıştığınızı gittikçe merak ettiğimi belirtmek istemem.] VAUTRİN (Azrail-Çatlatan) Kitabın dahi karakterine geldim. Diğer karakterlerden çok başka yere koyuyorum bu karakteri. Kitapta kötü karekteri yapılmaya çalışılıyor ama bence değil. Zeki bir adam. Toplumu tam olarak analiz etmiş bireyin zayıflığını da zaafını da kolayca anlayabilen, insanın aklından geçeni okuyabilen biri. Ve bunları kullanıyor. Kullandığını söylemekten de çekinmiyor. Kendini onurlu bir adam olarak görüyor bu kısım tartışılsa da birey olarak çok ilginç bir karekter. Diğer kitapta ne olacağını bilemem, fikrim değişebilir ama Goriot baba kitabı içinde söyleyeceğim tek şey en sevdiğim karakter olmasıdır. Not1: pansiyon halkı gerçekten yaşamız umursamazlığını acının hissizliğini okuyucuya hissettirmekte %100 başarılı. Not2: Paris’in yüksek zümre halkı; yüksek sesli kahkahaları, gösterişli yaşamın zenginliği ile aslında pisliğini örtmeye çalışan bir grup zavallı, zevk düşkünü. Not3: [Yerde bir böcek ölmüş ve diğer haşerelerde onu yemek için başına toplanmış.] Bu cümle kitapta anlatılan bazı olayların beni gözümde özeti.

Goriot BabaHonore de Balzac · Can Yayınları · 201714,9bin okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ExoCan