...ikide bir oradan oraya gitmek,
yeni yeni arkadaşlar edinmek zorunluluğu ona ağır geliyordu, aile içi nezaketi ise riyakârlık olarak niteliyordu.
Ben, karanlık duygudurumlarıyla amansız savaşlara daha ileri yaşlarda başladığımdan olacak, onunkinden daha iyicil, daha az tehditkâr ve bana sorarsanız maceralarda dolu harika bir dünyada bir süre daha yaşama olanağını buldum. Sanırım ablam benimki gibi bir dünyayı hiç tanımamıştı. Çocukluğumun ve ilk gençliğimin uzayan önemli yılları genellikle çok mutlu geçmişti ve benim için sıcak ilişkiler, dostluk ve güvenden oluşan sağlam bir temel hazırlamıştı. Bu yıllar, ilerki günlerin mutsuzluklarına karşı son derece güçlü bir tılsım, olumlu ve yapıcı bir karşı-güç sağlamıştı bana.
Ablam böylesi yıllar geçirmemiş olduğundan tılsıma sahip değildi. Bu nedenle, zamanı gelip de ikimiz de ayrı ayrı şeytanlarımızla uğraşmak zorunda kaldığımızda, içine düştüğümüz karanlığı o kendisinin, ailenin, dünyanın bir parçası olarak algıladı, bense bir yabancı olarak; o karanlık kafamın ve ruhumun en derinliklerini kapladığı zaman bile, hemen her zaman benim dışımda bir güç, gerçek kimliğimle savaşan bir güç gibi gelmiştir bana.
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.