“Aslında ben …” der ve anlatır insan.
Dinlenilmediğini bilse de anlatır, anlaşılmadığını görse de anlatır, anlatır, anlatır …
Ve bir an gelir, susar.
Anlatmaktan yorulduğu için, önce biyolojik olarak sürekli anlattığı için ilkin dili damağı kurur ve susar, sonra anlattıklarının dinlenmediğini, söylediklerinin ilgi görmediğini ya da bazen ona inanılmadığını fark eder ve artık kabul eder, konuşmayı keser, anlatmaz ve artık ruhen susar.
··
39 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.