Serin ekim sabahında gökyüzü, ısrarlı gri rengiyle epey inatçıydı. Huysuzluk ediyordu öfkeli lodos. Tüm haylazlığıyla denizi alabildiğine dalgalandırıp çalkalıyordu. Üstelik dalga geçercesine cadde ve sokak aralarına sokulup ıslık çalıyor, ağaçların sararıp kuruyan yapraklarını üfürerek etrafa savuruyor, ardından özür dilercesine yolları süpürüyordu. Utangaç güneşse saklandığı yerden bir türlü başını kaldırıp çıkamıyordu.