Kitabın son zamanlarda fazla ilgi gördüğü bariz bir şekilde ortada, ilk başladığım zaman dedim ki galiba boşuna bu kadar ilgi görüyor, sonrasındaysa okudukça zevk almaya başladım. Tek solukta bitirdim diyebilirim. Stefan Zweig'in her kitabında okuyucuya fazlasıyla yansıttığı duygu yoğunlukları var zaten, bu kitabında da onu görebiliyoruz. Doktorun sırrını her şeyi pahasına koruması, sırrı pahasına ölümü bile göze alması... O küçük çocuğa vurması, çocuğa vurduğunda diyorum ki daha ne kadar fazlası olabilir, ama o birde çocuğu öldürmek istediğini söylüyor. Hepsi sanki içimde bir yerlere oturdu. Başta ki düşüncelerim olumsuz yönde olsa da sonrasında iyi ki okumuşum dedim.
Okuyacak olan arkadaşlarıma iyi okumalar dilerim.
