"Beyaz Diş" kitabında yalnızca hayvanların doğası değil, hayvan-insanların yaşamlarındaki "insan" kavramının bir çok temel özelliği zihinlere resmediliyor. Beyaz Diş'in dünyayı tanıdıktan sonra yaptıkları, kendinden üsttekilere saygı duyması ve kendisinden aşağıdakileri ezmesi dünyadaki oluşan bu çarpık düzeni de göz önüne çıkarıyor. Özellikle Beyaz Diş'in dövülürken, dövüştürülürken, ezilirken kendini korumak için büründüğü vahşi yüz "sevilmemiş insanların doğasını" tanımlıyor. Weedon Scott ile tanıştıktan sonra ise ondan safi sevgi görmesi onun vahişiliğinden sıyrılıp duygusal bir köpeğe evrilmesini sağlıyor. Ortaya şu sorular çıkıyor. Sevgi bir zaaf mıdır? Sevgi dünyada kalabilmek için yeterli midir?