Uzay boşluğunda sessizce süzülen sönmüş yıldızlar değiliz. Sahilde, aynı hoyrat dalgaların dövdüğü minik kum taneleriyiz. Dalgaların kıyıları alıp götürmemesi için birbirimize tutunmaya ihtiyacımız var. Birbirimizi bilmeye, tanımaya, birbirimize alışmaya, ısınmaya, yer etmeye, kök salmaya başkalarının hikayelerinde. Bu bir hikayenin içinde yaşamak için, bir hikayeye sahip olabilmek için tek şansımız. Bizler birbirimiz için bir rahatsızlık sebebi değiliz, bir imkan, bir nimet, yıldızlı gökyüzüne, dumanlı dağlara, sonsuz kırlara açılan birer pencereyiz.
Gökhan Özcan- Aynı cümlenin içinde