(...)Na! tıka basa yiyor, bir süre geçince yine acıkıyor, doymuyordu. Aşılamayan düzen krizini, insanların ne yapsalar doyuramadığı yaşama açlığını onların yerine içselleştirmiş, riyâkarlığın hüküm sürdüğü ilişkilerde güçlü ve sağlıklı kalamamıştı. Yıllar yılı kendinden başkasıymış gibi davranmasının fiziki ve hissi varlığına verdiği hasar, toplum hayatında olağanca gelişen, belki de bahsetmeye bile değmeyecek doğal ayıklanma vakasıydı. Kalabalıkların mutabık kaldığı mücadele koşullarından kopan zayıf halkalar her zaman vardı. Bu bir kalp de olabilirdi.(...)
Sayfa 36Kitabı okudu
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.