Stefan Sweig psikolojiyi acayip iyi işliyor. Okumaya Viyana şehrine gelmiş olan ana karakterimizin yan oda arkadaşıyla tanışması ile olaylar gelişiyor. Kitap beni biraz hüzüne boğdu desem yeridir. Sondaki çaresizliği dibine kadar yaşadım.
•
Bu kısımdan sonra hikaye ile alakalı keyif kaçıracak ifadeler mevcut.
Karakterin insanlığa dosta güvenmesi. Hemen ardından şeref,gurur,aşk gibi şeyleri zor yoldan öğrenmesi. Bunları olabilecek en acıklı hale sokması cidden üzücü idi. Sonda ölmesi gerçekten yazık oldu. Tam mutluluğa kavuşacak derken...
