Mutluluğun geniş kapılarında
Hayatın sürgüleri var.
(Daracık ömrümüzde geniş sıkıntılar)
Usul gülüşlerimizde hüzün lekeleri,
Küçük ayrıntılara yöneldik nicedir.
(İçedönük duygulu karamsar)
İki yüzümüz vardı, iki güzelliğimiz.
Umut ve sevgi, kırmadan aynaları
(Alın kırışığımızda aynı suçun izi var)
Yalnızlık biricik benzerliğimiz oldu
Payımıza düşen o yanlış ilişkilerden.
(Herkese acısı kadar)
Ne konuşmalarımızda bir tat
Ne susmalarımızda bir hikmet
(Hep aynı boşluğa açıldı dar kapılar)
Olur olmaz şeylerden alınır kırar olduk
Zamana benzedik iyice, çekilmesi zor.
(Aynaların ardında aynı kirin pası var)
Şükrü ERBAŞ
Bazen şöyle bir köşeye çekilir.Hayatımızda neler oluyor, neler bitiyor,kimler gidiyor,kimler defoluyor ya da gelişiyle güzel bir etki bırakıyor diye düşünüyoruz.En azından ben bunu çokça düşünüyorum bu zamanlarda.Kırdığım insanlar bunu hakketti mi gerçekten , sevdiğim insanlar sevdiğime değdi mi,sevdiklerim neden gitti,sevmediklerimi katlanmak zorunda olduğum için niye hala hayatımda barındırıyorum. Git gide başkalaşan bir ben oluyor gibiyim.Bir zamanlar bir şeyler olduğunda ortalığı yakıp yıkan tabiri caizse ciğer söken ben şimdilerde huzuru görmediğim yerde, kişide kalmıyor,kalamıyorum. Ahhh ahh zaman geçtikçe vakit içindeki vakitsizliğimizle zamana benzer olduk.Gidip yüksek ve loş ışıklı bir yerde oturup gökyüzünü izlemeye ihtiyaç duyuyorum, duyuyoruz çokça.Hadi dost sende git ve biraz düşün şu izafi bir kavram olan zamanın içinde ne kadar eridin?Ben biraz düşünmeye gidiyorum.....