Lütfen,sabırla sonuna kadar okuyun!
İstanbul'da yaşıyorum ben.
Sabırsızlığın,hoşgörüsüzlüğün,terbiyesizliğin,nezaketsizliğin ve anlayışsızlığın vücut bulduğu insanların en çok işgal ettiği,"Avrupa Kültür Başkenti"seçilen İstanbul'da.Uygulamaya İstanbul'dan katılanlar varsa,ne demek istediğimi gayet iyi anlayacaklar:
Metrodayım.Kendini bilmez bir kadın;tekme tokat,el kadar
·
42 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu konudan ben de dertliyim. Dövülen, azarlanan çocuklara çok üzülüyorum.
Çocukları tapulu malları gibi görüyorlar. Üstelik hatalarını da asla kabul etmezler. Size öğretmen gibi konuştu, diye çıkmışlar. Öğretmen olsan da bir şey değişmiyor. Bize de diyorlar ki "Hocam sizin çocuğunuz yok, anlamazsınız. "
Evet, çocukların şiddet görmesini anlayamayacağım asla.
Çocuklar doğarken mükemmel bir fıtrat üzerine doğarlar, anne babaya düşen çocuğu bundan uzaklaştırıp kendileri gibi yapmak değil, bu fıtratın üzerine daha nice güzellikler katıp büyütmek olmalı. Çocuk bir mal değil, ona sahip olma anlayışı tamamen cocuğun fıtratına ters bir algı. Çocuğun gelişimine dokunmadan ondan alınması gereken güzellikler var iken ona bir şeyler, kendinden bir şeyler katmaya çalışmak, zaman zaman fıtratı bozar.
Ahh şu anne baba algısı bir değişse...
Bana destek veren ve ne yapmak istediğimi anlayan değerli insanların kızları,beni yadırgayan başta kendini bilmez anne ve diğer yolcuların erkek çocukları tarafından psikolojik ve bedensel şiddete maruz kalacak, dövülecek,işkence edilecek,öldürülecek! Işte en çok üzüldüğüm durum da bu maalesef.
Anne babasından şiddet gören çoçuk bunları normalleştirerek ileride eşini,çoçuğunu dövmekte bir sakınca bulmayacaktır.Hayatın ilk tohumları ailede atılır.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.