Mevcudat içinde insan dışında hiçbir varlık yaşam süresinin uzun veya kısalığı hakkında bir fikir sahibi değildir; "kayıp" düşüncesi üretmemektedir. Yalnızca insan kaybetmekle üzülür; mevcudat "ölmeye yaratılmış" olduğunun bilincindedir. İnsan ise ölmeyi erteleyen bir yaşama tutkusu ile zamanı kavrayarak onu kaybeder.
Sayfa 47Kitabı okudu
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.