Bir insan bir başkasının sevgisine yalnızca endişeden kurtulup güvenliğe ulaşmak için ihtiyaç duyuyorsa, çoğu zaman bunu bilinçli bir şekilde fark etmeyecektir; çünkü genellikle kendisinin endişe ile dolu olduğunu bilmemekte bu yüzden bu sevgiye yalnızca güvenliğe ulaşmak için umutsuzca sarıldığını fark etmemektedir. Bütün
hissettiği şey, şurada sevdiği ve güvendiği ya da âşık olduğu bir insanın var oluşudur. Ama içten bir sevgi olarak hissettiği şey, kendisine yapılan bir iyiliğe karşı gösterdiği minnet duygusundan, ya da belli bir insanın veya durumun yarattığı bir sevgi ve umut duygusundan başka bir şey olmayabilir. Açıkça ya da üstü kapalı bir şekilde onda bu çeşit umutlar yaratan bir insan, kendiliğinden önemli bir kişi haline gelmekte ve bu duygu sevgi yanılgısı şeklinde ortaya çıkmaktadır.