İbrahim Abinin doğallığını seviyorum. Rahatlatıcı bir yanı var. Bazı şiirleri okurken dayak yemiş gibi hissediyorsunuz ama İbrahim abiyi okurken, kendinizi doğada terapi görüyor gibi oluyorsunuz. Adeta çağdaş bir Yunus Emre okur gibi bir his kaplıyor içinizi. Daha ilk sayfada "ima edenler iman ediniz" mısrasına vuruldum.
