Gönderi
Bir Zamanlar Rusya
Bozkır eğer dile gelip kendini anlatabilseydi belki hislerini bu kadar güzel ifade edemezdi.
Betimleme hastası bir insan olarak okurken inanılmaz zevk alarak okudum.
Neşet Ertaş' ın arka fona eşlik ettiği, sigara dumanının içeride kalın bir bulut oluşturduğu bir taşra otobüsünde, alnımı cama dayamış sarsılarak ilerlerken, midem bulanmasın diye sürekli uzaklara bakmaya çalışırdım, annemin ütüleyip cebime koyduğu mendile baktıkça ağlayasım tutardı, o zamanlar tek eğlencem, otobüsün camından gördüğüm elektrik direklerini korkunç canavarlara benzeterek hayali savaşlar yaratmaktı. İnsan çocukken ayrılıklara üzüntü değil öfke duyuyor.
Bunun gibi bir çok yolculuğu Çehov sayesinde tekrar yapmış oldum.
Öyle güzel anlatmışki öyküyü o otobüsten inemiyorum.
O günleri özlemek de değildi kitabın tam hissettirdiği, o günlerin ruh halini, hayallerini, o çocukluk halini insan kendine özgü zannediyor.
Çehov bey sen biricik değilsin diyerek tam da o özgünlüğü bozdu.
Edebiyat beni terbiye ediyor sanırım.
Ukrayna bozkırında, kırmızı gömleği ve kırık kalbiyle ilerleyen dokuz yaşında bir erkek çocuğuyla aynı hisleri yaşamışız. Yaşamışız diyorum çünkü Çehov öyle güzel betimlemiş ki bunu yaşamadan anlatamaz insan diye düşündüm.
Küçük bir çocuğun okumak için ailesinden ilk ayrılışı ve o yolculuğun öyküsünü anlatıyor Çehov. Rahipler, köylüler, tüccarlar, arabacılar yol boyunca çocuğa eşlik eden karakterlerden bazıları. Değişik sınıflar öyküye girip çıkarken dokuz yaşında bir çocuğun tüm o karakterlerle ilişkilenişini okuyoruz. Her karekterin kendine özgü duruşu olduğuna vurgu yaparken, aslında dünyanın her yerinde belirli sınıfların aynı algılara, aynı çıkmazlara sahip olabileceğini düşündürdü bana. Coğrafyadan ziyade sınıflar mı kaderdir acaba?
En çok kitabın bozkırla ilgili kısımlarına takılıp kaldım. O uçsuz bucaksız alanın verdiği büyük sıkıntıyı, o tuhaf özgürlük duygusunu sevdiğim için olabilir.
Kitabı okurken heyecanlandım, bu daha çok seri katilleri okurken oluyordu, bu kitapta bu his niye gelişti hiç bilmiyorum.
Çehov'u ilk defa okudum, anlatımını ve şahane betimlemelerini çok sevdim.
·
17 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.