Artık hayatın benden bıkıp usanması yakın. Bu gün olmasa yarın, yarın olmasa bir başka gün ölüm çalacak kapımı. Biliyorum, öleceğim. Öleceğim ya, ölüme karşı bile yeterince hazırlayabilmiş değilim kendimi. Ölüm elbette siz gençlere uzak, bana yakın. Ve herkes kendine yakın olanını sever, sevmek zorunda. Çünkü ölüm, yorgunluğun sığındığı en son yer. Yarın artık gören gözlerim bir daha görmeyecek, duyan kulaklarım duymayacak, konuşan dilim, yürüyen bacaklarımla bastonum susacak ...
Sayfa 239Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.