Dorian Gray genç ve yakışıklı bir gençtir, ancak hiç düşünmez. Bir gün kendisine aşık orta yaşlı birressamın çizdiği portresine baktığında kendisine aşık olur. Ve diler ki, kendisi yerine bu portre yaşlansın; kendisi hep gençliğini taşısın. Ve dileği gerçek olur. Kendini gençliğe, güzelliğe, ve dünyadaki geçici zevklere kaptırdıkça portrede değişiklik fark eder. Portredeki genç ve güzel yüzü her bir kötülüğünde biraz daha gitmektedir, biraz daha çirkinleşmektedir. Bana göre Dorian Gray kutsanmış bir insandır. İnsanoğlu beslediği kötü düşüncelerle, yaptığı yanlışlarla ruhunu her geçen dakika biraz daha yaşlandırıp çirkinleştirir fakat farkına varamaz. Dorian Gray bunu somut bir şekilde görebiliyor olmakla kutsanmış, ancak bunun farkına varamamıştır. Bence bu kitabın okurda bırakması gereken sorular okurun kendi portresi üzerinedir. Acaba ruhumu gösteren bir portre olsaydı ve bu portreme her gün bakıyor olsaydım, nasıl şekilleniyor olurdu? ,Acaba gençliğimi, ruh güzelliğimi yaptığım şeyler nasıl etkiliyor? Bunları düşünmeden yaşadığımız hayatta bu soruların cevabını da asla görmeden, ya da görmezden gelerek yaşıyoruz. Ancak ruhumuzu her gün görmek zorunda kalsaydık, davranışlarımız yine aynı mı olurdu? Bir okurun bu kitaptan alabileceği en önemli şey, kendi portresi ile ne kadar barışık olduğunu sorgulamasıdır.

Dorian Gray'in PortresiOscar Wilde · Ren Kitap · 201874,2bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nisa