131 syf.
6/10 puan verdi
Herkes ya da çoğunluk tarafından kabul gören düşünceleri, kendi bakış açısı ile aydınlatan Nietzsche bu sefer biraz hayal kırıklığına uğrattı ama yine de sevdim..
Beklenmedik bir şekilde dili, diğer kitaplarına nazaran daha sadeydi fakat kitapta akıcılık yoktu, aforizma olmasına rağmen. Bazı aforizmaları anlamak için çok kez okudum çünkü "göremediğim bir şey mi var, acaba dikkatimden bir şeyler mi kaçtı?" diye düşündüm fakat anladım ki sorun ben de değildi, sadece yazmış olmak için yazılan, tutarsız aforizma silsilesine denk gelmiştim. Kitabı okumak için biraz geç kaldığımdan dolayı daha önce okuduğum 
İnsanca, Pek İnsanca 1 kitabında değindiği konuları hatırlamakta zorlandım bu yüzden havada kalan düşünceler de vardı. Aforizmalar belli bir konu altında toplanmıyordu ve düşünce geçişleri birden oluyordu bu durum kitaptan kopmama sebep oluyordu.
Elbette eleştirilecek birçok yanı var fakat kitap Nietzsche'nin özgünlüğünü gözler önüne seriyordu. Onun da dediği gibi: "Hoşlanmadığımız bir düşünceyi öne sürdüğü zaman bir düşünürü daha sert eleştiririz. Oysa, bizi pohpohladığında onu daha sert eleştirmek uygun olacaktır." Kitapta açıkladığı özgünlük kavramı* ile denk olarak var olan fikirlere yeni pencerelerden bakmamı sağladı her zaman olduğu gibi fakat bu sefer bana biraz ters düştü.
*Yeni bir şeyi ilk önce görmek değil, eski, bildik, herkesin
gördüğü ve gözünün alıştığı bir şeyi yeni gibi görmektir, asıl özgün kafaların ayırt edici özelliği..(# 200)
Karışık Kanılar ve ÖzdeyişlerFriedrich Nietzsche · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2019511 okunma
·
278 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.