Sevdiğiniz birinin, bazen sadece birer insan olduklarını unutursunuz. Onun ürettikleri, düşündükleri, en önemlisi size hissettirdikleri o kadar gerçeküstüdür ki onu insana dair kırıklıklarla, parçalanmışlıklarla, düşüşler ve hatta aşkla düşünemezsiniz. Bu kişi benim için , içinde ‘çok’ kişi barındırmasına rağmen yalnız olan Pessoa. Hani kimi zaman Alberto Caeiro, kimi zaman Alvaro de Campos olan.. Bazen Ricardo Reis bazen Bernardo Soares olarak karşımıza çıkan.. Ardında bir sandık bırakıp; bize hep içimizde varlığını duyumsadığımız huzursuzluğu da emanet eden. Onun da çocuklukları, bir pencereye göz dikmişliği olmuş. Mektuplar yazıp cevaplarını heyecanla beklemiş. Ophélia’yı gözlemiş, kendince sevmiş, kendince vazgeçmiş.. Geriye kalan yine sözleri olmuş.. Sandıkta değil ama bir kadının ellerinde.. . Ophélia’ya Mektuplar, Pessoa’nın bilmediğim yüzlerini de gösterdi bana. Küçük bir çocuk gibi içi içine sığmadığı anlar olmuş örneğin, kıskançlıkları, öfke patlamaları.. Kısa ama yoğun mektuplar bunlar. Herkesin sahip olmak isteyeceği türden.. Okuması birkaç dakika süren ama yıllarca sakladığınız.. . Pessoa’yı özlemişim. Eğer henüz tanışmadıysanız kendisiyle daha doğrusu ‘kendileriyle’ yollarınızı Lizbon’a çıkarın, Arcada’da bir kahve için.. Ben gitmeden de görmüş gibiyim çünkü.. . Sema Rifat’ın özenli çevirisiyle…

Ophelia'ya MektuplarFernando Pessoa · Sel Yayıncılık · 2021792 okunma

·

154 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan