Kitabı her okuduğumda (ikinci bölümde özellikle) aklıma Patch Adams geliyor. IQ yani akdemik zeka insanda ne kadar yüksek seviyede olursa olsun duygusal zekadan(EQ) üstün değildir. Bununla birlikte kitapta bir sürü örnekler verilmiştir. Patch Adams filminde ise doktor olmak isteyen bir çok arkadaşımız var fakat yalnızca bir tanesi duygularıyla hareket ederken diğerleri sadece tıp terimlerini, ameliyatlarında nasıl başarılı olacaklarını, hastalarla nasıl iletişim kuracaklarını ögrenmektedirler fakat Adams bunları sadece öğrenmekle kalmaz hayata geçirir. Herkes okulunu okurken Adams hastahane de kalan çocukların, yaşlıların motivasyonlarıni yerine getirebilmek için tabiri caizse soytarılık yapar. Günümüzde de belirtildiği üzere hastalarla duygusal birliktelik yaşamak doktorlar için sakıncalıdır. Bununla birlikte Adams'ın yaptığı bu eğlenceli hareket hastaların daha çabuk iyileşmesini sağlamıştır. Mutluluk bulaşıcıdır. Geçmişte IQ' şu yüksek insanların hayatları sandığımız gibi pek de iyi ilerlememis yani IQ her zaman yeterli değildir demek istiyor kitapta. Bir annenin çocuğuna beslediği duyguların yok olduğunu düşünün. Hem anne için hem de çocuk için hayat pek de hoş bir hâl almazdı sanırım. Bunun için hem EQ nun hem de IQ nun beraber hareket etmesi kanaatindeyim. Örneğin aşık olduğunuzda, hoşlandığınız kişinin aklınızdan çıkmamasının sebebi limbik sisteminize bir sakız gibi yapışması. Bu güzel duygunun bir takıntı haline gelmesi beyninizde ki bu sistemden kaynaklanıyor. Buna benzer bir sürü örnekler kitapta yer almaktadır. Aşka, hayata, duyguların kontrolden nasıl çıktığına ve nasıl toparlanabildiğine ilişkin merakınız varsa keyifli okumalar.

Duygusal Zekâ EQDaniel Goleman · Varlık Yayınları · 20192,821 okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

hatice yıldırım