Kitabı kapattıktan sonra aklıma gelen ilk şey şuydu: Ah Birhan ah... Ne kadar çok geç kalmışım sana ,ne kadar... Pandemi sebebiyle kitap alma işini hep erteledim. Gelen kargo kolisinin havalandırılması, dezenfekte etme işi vs vs... Sonunda dayanamayıp liste yaptım ve sipariş verdim. Epey zamandan beri ismen bildiğim ancak hiç okumadığım yazarları dahil ediyorum listeme. Birhan Keskin da onlardan biri. Çok isabetli bir karar. İyi ki dediğim bir isim oldu. " Yo'l "kitabı benim için harika bir okuma yolculuğu oldu. Hacim olarak az ancak anlam olarak inanılmaz yoğun bir kitap. Kitap "taş parçaları" ve "eski dünya" diye iki bölümden oluşuyor. Kitapta muhteşem şiirler, muhteşem dizeler sizi bekliyor. Okudukça hayret ettim. Böyle yoğun dizeler nasıl ortaya çıktı diye düşünmeden edemedim. Dizelerin, içinizde bir yerlere dokunduğunu hissedeceksiniz. Bir röportajında okumuştum şiir yazmayla ilgili şöyle diyordu: "Şiir yazmak benim için son derece kişisel bir serüven, benim bireysel serüvenim. Tabii aslında bir insan olarak bireysel serüveniniz ”ortak payda”ya dair bir şeyler söylüyorsa, her ne kadar bireysel olsa da, o başkalarına da dokunur. İşte asıl önemli olan bu." Ve siz onun yazdığı şiirleri okurken onun bireysel serüveninin artık sizinkiyle ortak paydada buluştuğunu ve bir potada eridiğini göreceksiniz. Kendi adıma söylemek gerekirse bende böyle oldu. Kitabın her sayfasında acı, ayrılık, kâh öfke kâh özlem sizi esir alacak. Birhan Keskin'den okuduğum ilk kitap ancak kesinlikle son olmayacak. Okuyun, okutun... Şiir çok başka bir âlem, Katman katman ve her okuyuşta yeni kapılar açan. Kitaplarınız başucunuzda, sağlığınız hep yanınızda olsun. "Omurgamı aldın benim. Omurgamı aldın. Omurgamı aldın. Omurgamı. Niye?"(s.31) Şu satırların derinliği beni inanılmaz etkiledi. "Fazla insansın sen sevgilim fazla insan Bir barbarım ben oysa, bir hayvan Dilim bağışlanmaktan söz eder benim Seninki adalet ve intikam."(s.48) "... Sen sevgilim ileride, biraz daha ileride Bir tarihe başlayacaksın,orası işte Benim tarihimle başlar. ..."(s.55) "... Senin hiç sözcüğün ağrıdı mı, alçaksın sen, ağrıdı da mı böyle? Ben sözüme ruhumu verdim, yükseldi yükseği incittim, böyle! Olanı biteni çektim, kanımı unuttum, böyle. ..." (s.70)

Y'olBirhan Keskin · Metis Yayınları · 20145,4bin okunma

·

75 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

N.G.