Birbirine zıt iki kavram; savaş ve barış. Bu iki kavram adeta birer düşman kardeş. Hümanist yazarımız Erasmus; bu iki kavram hususunda olaya objektif yaklaşmıyor ve safını barıştan yana alıyor, son damlasına kadar barışı savunuyor. Gerçi insan hümanist olurda barıştan yana olmaz mı? Pek tabi cevap belli. İlk başta barışın ne denli gerekli olduğu; savaştan neden uzak durulması gerektiğini; savaşın biz insanlar üzerindeki etkisi; savaşa alet ettiğimiz hayvanları ele alıyor. Kısa bir parantez olarakta biz insanlar ve hayvanlar arasındaki dengeyi, ayrımı da çiziyor; savaşmanın ahlakını, bozuluşunu da es geçmiyor. İlerleyen bölümlerde ise hristiyanlık ve inançlı bir hristiyanın savaştan uzak durmasını ele alıyor. Hristiyanları da bir hayli eleştiriyor çünkü savaşma hususunda hristiyanların çizgiyi aşması ve akabinde gelen dini inanç konusunda sapmaları ifade ederek; yeni ahitten, eski ahitten ve İsa’dan alıntılar yapıyor ve iyi bir hristiyanın nasıl olması gerektiğini söylüyor. Anekdotlarla da olayı destekliyor, bir kısa inceleme tezi olarak da bizlere sunuyor. Kitapla ilgili kısa bir eleştirim olacak; barışı ilerleyen bölümlerde sadece hristiyanlar üzerine indirgemesi ve diğer toplumların savaş odaklı olduğunu yansıtması spesifik bir görüş olmuş. Bir yerde de olumlu eleştirim yok değil tabi; hristiyanların ‘Haçlı Seferleri’ başta olmak üzere savaşma konusundaki yaptıkları tahripleri de çok ağır eleştirmiştir. Kitabın ilerleyen bölümlerinde sadece hristiyanlara ithaf etmesi hususunda bir tık olumsuz bir hal aldım. Geri kalanı hariciyle gayet başarılı ve okumaya değer bir kitap. İçinde öğrenebileceğiniz bir çok şey var. Keyifli okumalar :)

Tatlı Gelir Yaşamayana SavaşDesiderius Erasmus · Can Yayınları · 2020927 okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

melali avam