Sırf Gece ile Meczup'un diyaloğu için bile okunacak bir kitap. Buraya tadımlık bir alıntı bırakıyorum:
-Senin gibiyim ey Gece! Karanlık ve çıplak; gündüz düşlerimin ötesinde ateşten yolda yürürüm ve ayağımın yere bastığı yerde dev bir meşe ağacı görünür.
-Hayır, benim gibi değilsin ey Meczup! Kumda bıraktığın ayak izinin ne kadar büyük olduğunu görmek için arkana bakmaya devam ediyorsun.
-Senin gibiyim, ey Gece! Sabırlı ve tutkulu, çünkü binlerce ölü sevgili göğsümde, solmuş öpücüklerimin kefeniyle gömülmüş yatar.
-Gerçekten, ey Meczup, benim gibi misin? Benim gibi misin? Bir savaş atı gibi kasırgaya binebilir misin? Bir kılıç gibi yıldırımı kavrayabilir misin?
