Mihriban: "Cahiliyye, Cahil Demek Değildir": Cahiliyye, Cahil Demek Değildir Cahiliyye kelimesi her ne kadar negatif bir anlam yüklense ve genellikle böyle kullanılsa da esasen İslam ile eski dönemi ayırt etmek için kullanılan bir sözcüktür. Değilse aralarında çok keskin bir ayrım olması anlamında değildir. Cahiliyye ile kastedilen sadece “cahillik ve ilimsizlik” değildir. Böyle bir anlayış yani Cahiliyye için sürekli kullanılan bu zemmedici dil, Kur'an'dan da destek bulmaz. Çünkü Kur'an'da geçen Cahiliyye kelimesi Türkçedeki karşılığı gibi cahillik, ilimsizlik olarak değil, hilimsizlik ve uygununu yapmamak olarak zikredilir. Bu kelime Cahiliyye döneminde de böyle algılanıyordu. Müslümanlarca "Ebu Cehil" olarak anılan Amr b. Hişam da cahil biri olduğundan değil, kaba ve zorba olduğundan bu sıfatı almıştır. Hz. Peygamber'in Ebu Zer için söylediği, “Ya Eba Zer! ... sen, içinde henüz Cahiliyye bulunan bir kimsesin..." şeklindeki hadiste kastedilen de kabalık ve kötü ahlak anlamındadır. Bu bağlamda o dönem insanlarını “cahil-cuhela” gibi bir tasvirle anlatmak yerine, hak karşısında direnen ve kabalaşan insanlar olarak anlatmak daha uygun olmalıdır.

Cahiliyye kelimesi her ne kadar negatif bir anlam yüklense ve genellikle böyle kullanılsa da esasen İslam ile eski dönemi ayırt etmek için kullanılan bir sözcüktür. Değilse aralarında çok keskin bir ayrım olması anlamında değildir. Cahiliyye ile kastedilen sadece “cahillik ve ilimsizlik” değildir. Böyle bir anlayış yani Cahiliyye için sürekli kullanılan bu zemmedici dil, Kur'an'dan da destek bulmaz. Çünkü Kur'an'da geçen Cahiliyye kelimesi Türkçedeki karşılığı gibi cahillik, ilimsizlik olarak değil, hilimsizlik ve uygununu yapmamak olarak zikredilir. Bu kelime Cahiliyye döneminde de böyle algılanıyordu. Müslümanlarca "Ebu Cehil" olarak anılan Amr b. Hişam da cahil biri olduğundan değil, kaba ve zorba olduğundan bu sıfatı almıştır. Hz. Peygamber'in Ebu Zer için söylediği, “Ya Eba Zer! ... sen, içinde henüz Cahiliyye bulunan bir kimsesin..." şeklindeki hadiste kastedilen de kabalık ve kötü ahlak anlamındadır. Bu bağlamda o dönem insanlarını “cahil-cuhela” gibi bir tasvirle anlatmak yerine, hak karşısında direnen ve kabalaşan insanlar olarak anlatmak daha uygun olmalıdır.

Sayfa 13 - Ankara Okulu Yayınları