Çok güzel bir konuşmaydı. O çocukluğumuz ile geçirdiğimiz bir dakika bana; içimizde bir türlü halledemediğimiz, ama bu benim karakterim diyip kenara koyduğumuz pek çok şeyin temeli aslında o barışık olmayıp her daim küs kaldığımız çocukluğumuzun olduğunu gösterdi. Hayatta pek çok kimseyi mazur görüp kendimize bu kadar acımasız oluşumuz bizlere ne yazık büyük bedeller ödetmekte. Her halimizi bu da bendim diyerek kabul edip, barışmak bizlere yolumuza daha güzel insan, kul olabilmek için sağlam adımlar attırmakta. İnşâallah öyle oluruz