Babam derdi ki, ilk özür dileyen en cesurdur, ilk affeden en güçlü, ilk unutansa en mutlu. Okumuş yazmış adamdı babam, nereden öğrenmişse, böyle derdi, biz de böyle bildik. Ne başkaları cesur olabildi özür dilemek için, ne de biz yeterince güçlüydük ama mutluyduk, çünkü unuttuk!