Orhan Kemal'in harika bir anlatım dili var. Kitaplarına öyle bir bağlıyor ki kitaplarına bir başladığımı bir de bitirdiğimi biliyorum. Aradaki zaman dilimi ise yazarın çizdiği atmosfer içerisinde geçiyor. . Bu kitabı kısa bir hapishane romanı. Adem babaların kaldığı yani hapishanedeki en yoksul, en kimsesiz, hiçbir geliri, geleni gideni olmayanların kaldığı 72. Koğuş. Kitabı okurken o koğuşun içerisinde hissettim kendimi, koğuştakileri tanıdım tek tek, yazarın anlatımı ile. Ve Kaptan'ın hüzünlü hikâyesi. . Yine yoksulluk, yine kimsesizlik, yine çaresizlik, yine ekmek ve karın doyurma kaygısı var kitabında. . Kısa ama harika bir roman. Tavsiyemdir, okuyun arkadaşlar.

72. KoğuşOrhan Kemal · Everest Yayınları · 20205,6bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

nusya