Alexis Carrel, dünyanın bir ucundan, iradenin süpürgecileri karşısında insanlığın zavallılıklar sergilediğine, şahsiyetin ve iradenin yokluğuna “L’homme, cet inconnu: Bilinmeyen İnsan” adlı eserinde nasıl feryat ediyor:
“Bireysellik çevrenin şartlarına göre ya belirir veya zaafa uğrar.”
“Yeni beldenin sakinleriz” “Orada fertlerin çoğu aynı tipte yetiştirilmektedir. Bu tip bir sinirlilik ve gevşeklik, bencillik ve kendine inanmamazlık, adale kuvveti ve yorgunluğa dayanmamazlık alaşımıdır”.
“Modern toplum ferdin cahilidir.”
“Cansız maddelerin ilmi bizi, bizim olmayan bir diyâra götürmüştür.” “Fakat, (insan) ilmin hudutsuz kuvvetini kendi nefsine kullanmaya güç yetirebilecek midir? Eskisi gibi tekrar büyük olmak için kendi kendini imâl ve inşâ etmek zorundadır”. “0, hem mermer ve hem de heykeltraştır. Gerçek çehresini tekrar kazanabilmek için havale edeceği çekiç darbeleriyle kendi maddesini yontacaktır. Ne yazık ki’ zaruret onu götürmedikçe bu işleri yapmaya razı olmayacaktır. Teknolojinin ona vermiş olduğu konfor, güzellik ve mekânik harikalar arasında bu hususta aceleye gerek görmemektedir. Soysuzlaşmakta olduğunun farkında değildir. Oluş, yaşayış ve düşünüş tarzını değiştirmek için neden gayret sarfetsin?”
“Maddiyatçı hürafeden kurtulmanın bugünkü hayatın birçok şekillerini değiştireceği bellidir. Bundan dolayıdır ki, toplum, düşüncenin bu ilerlemesine bütün kuvvetiyle karşı koyacaktır”.
“Ferdin ilerlemesinin başlıca iki şarti ferdiyetçilik ve disiplindir”.
“Ekonomik ve sosyal çevreye, insana göre şekil vermelidir, insana çevreye göre değil”.
“İnsana biz, kendi hakikî mizacını göz önüne almadan arzu ettiği şekli veremeyiz”.
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.