Item: Hariç
Rating: 10 puan verdi
Author: Kuzey Kaya

Kuzey Kaya

@Kzy65·

19 Eylül 2020 13:05

80 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Beğendi

3 günde okudu

"hariç" üzerine biraz görkemli şeyler... emre ay, "hafızamda görkemli acılar koleksiyonu" diyerek bazı şeylere karşı hariç durduğunu belirtiyor zaten. acısızlığa karşı hariç mesela. kitapta toplam 41 şiir var. 41 acı ve yaşam yolculuğu, 41 yol ve 41 kapı var. kitap bizi "tavaf" şiiriyle karşılıyor. emre ay neye mi tavaf ediyor? yaşama, kavgaya, acıya, şiire ve daha birçok şeye tavaf ediyor. şu dizeler ipucu olabilir bence; “kanın görkemli sıkıntısı başlıyor hummalı kavgalar yorgunu tenime sızdığında parlıyor gözlerimde usumun lüzumsuz arzusu adına yaşamak dediğim o inatçı leke” (s. 7) peki, nedir bu inatçı leke? hem de adına yaşamak dediği inatçı leke? eğer siz bir şeye çok sevdalıysanız ve hassassanız işte o yaşam sizin için bir varoluş lekesi de olabiliyor. üstünüzden kolay kolay çıkmayan bir leke bu. yaşam lekesi. işin içinde acılar ve diğer şeyler olunca doğum lekesi gibi kalıyor insanın üzerinde. kısacası emre'nin kavgası yaşamın inatçı lekesiyledir. emre ay şiirdeki karakterini bir yolculuğa sürüklüyor. bir kahramanın sonsuz yolculuğu. varoluş sürecine girişmek için bir başlangıç tetiklemesi arıyor sanki. emre çok kibar ve ince birisi ama içinde sürekli kavgalar dönüyor. varoluş kavgası! hem o kadar ince detaylarla hem de sert çizgilerle büyüyen bir kavga bu! “bir kavganın anlaşılmayan yanı gibi belki de anlatılamamış yeri gibi kaldım burada ama ben göç etmekle meşgulüm durmadan bir derin gürültü gibi çağırır beni gitmek bana şimdi kavgamın parıltısını büyütebileceğim bir yol ve harlı bir yolculuk gerek” (s. 8) tabiat ve sisteme de kafa tutuyor. resmen sözcüklerle kavga ediyor. "kanı avucuna dökülen öğrenci geçebilir mi coğrafya dersinden" (s. 10) dizeleri bunun apaçık bir kanıtı. bu kavga salt duygusallıkta bir varoluş kavgası değil. toplumsal kaygıları da içinde barındıran bir yapı. emre bütün kötülüklerin karşısında aşkla duruyor. aşk için her şeyi yapabileceğini söylüyor. “ve yeterdi bir aşka sade bunun için çocukluğu yakmak.” (s. 11) bu dizeleri ilk başta okuyup geçeceksiniz. etkilenmiş bir şekilde ama sonraki şiir olan "ölgün"de ise o dizelerin açılımını göreceksiniz. psikolojik, sosyolojik ve aile yapısı kritiği detaylarını göreceksiniz. "çünkü çıkaramıyorum kendimi kendime seslenirken babamdan ölçüyorum ağrımın bğyüklüğünü sokak sokak büyüyor salonlar bunu benden önce keşfetmişti annem kaburgasında çiçeklendirdiği dağ yanardağmış meğer"(s.12) işte bu dizeler emre'nin neden yaşama ve varoluşa karşı kavgalı olduğunu gösteriyor. emre karşılaştığı bu kabalıklara karşı durup hep ince ve kibar olmayı yeğliyor. çünkü zamanında çok acı çekti bundan. çocukluğunu yaşayamamak ne büyük bir yaşam lekesidir oysa. zamanı olmayan şeylerin çıkıp gelip bizi bulmasını şu dizeyle özetliyor; "ayrılık vakitsiz çekilmiş bir silah gibi"(s.14)... çok kırılmış insanlar hep susar ve gülümser. kibar olurlar. çünkü "her şeyin sesi kırık kuşların hariç ve her şeyin sesi kısık insan kırılmalarından başka"... (s.16) insan bu. kırılıyor nihayetinde. bazen çok savunmasız kalıyor. bazen bir sözcük bile yeter. tıpkı emre'nin dediği gibi: "sözlerle etime işlediğiniz sancılardan/ kalbim düşmelerin heveslisi oldu birden"(s.19)... "bilekleirmde kırmızı dalgalar birikmiyor ama bıcağım da susmayı bir türlü öğrenemiyor"(s.21) dizeleri sonuçlanmayan yara heveslisi bir bıçağın gürültüsünü dile getiriyor. susmayan bir bıçak ve oluşmayan kırmızı dalgalar. ne yoğun ve kalabalık bir yaşam acısı! "ölüm var diye hayatın beyaz perdesinde olmaktan korktum seninle aynı karede"(s.21) dizeleri emre'nin âşık olduğunu ve bu aşk sayesinde ikinci defa doğduğunu ama ölümden dolayı yan yana gelmekten korktuğunu gösteriyor. çünkü kimi çok sevse ve yanında olsa ölüm onu koparıp alıyor. psikolojik, sosyopsikolojik ve coğrafî bir yaşam sorgulaması çevresinde kendini bilemeye çalışan ama bir türlü neye karar vereceğini ve çıkış yolu bulamadığını söyleyen emre şu dizelerle selam gönderiyor; "kalktım adım adım hayatımı dolaştım bir daha gelemedim kendime."(s.28) insan sığındığı şeyden kaçar mı ya da kaçtığı şeye sığınır mı? "sığındığım yalnızlık kaçma sebebimdi"(s.31) insan fırsatı varken bir şeyler yapmalı. fırsat varken henüz. "ayaklar sağlamken yakışmıyordu oturmak hak etmiyorum bunu dediğimdi yaşamak" (s.40) "kaybettikçe kendi ayak izini ve sesini çıkardığı dişle dikti kendini"(s.42) bu dizeler bir kavganın manifestosu gibi. bu ülkede çok çocuk öldü ve kimse duymadı. "sesli olur çocukların ölümü bir tek çocuklar duymaz" (s.47) emre ay çocukluğun psikolojik süreçlerini ifşa etmekten kaçınamıyor. "bir çocuğun incinmiş kalbi bu dünyanın en ince yeri." ne kadar da hassas! ne kadar da yaralı! ne kadar da... "üzerime yapışan bu ölüm duygusu yaşamakla atılmıyor gövdeden." (s.64( "madem bir adım var söyle madem bir elin var uzat epeydir kandan başka bir şey duymadım kurşundan başka bir şey tutmadım etimde uzaklar ve ölüm dediğin ütülü durmuyor kimsede." işte bu dizeler.... emre ay kırılmışlıklar, ölüm, acı ve taş sözcükleri üzerinde çok durmuş. yaşamın inatçı lekesi bu işte. bireysel ve toplumsal iç acılara değinmiştir. acısızlık hariç!

HariçEmre Ay · Kavim Yayıncılık · 201919 okunma

57 görüntüleme

Begüm

@Bgmbgm ·

23 Eylül 2020 12:54

Ne kadar güzel bir inceleme olmuş. Tek tek bazı dizelerin, kavramların üstünde durup açıklamanız küçük bir şiir tahlili tadında olmuş. 👍😊 Elinize, kaleminize sağlık. ☘️

Kuzey Kaya

@Kzy65 ·

23 Eylül 2020 16:31

Teşekkür ederim. Hem şiirin bendeki yeri hem de Emre'nin bende yeri ayrıdır. Şiir varoluş amacımdır. Emre de can kardeşimdir. Özellikle bu kitap üzerinde durmak istedim. 😊

1 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kuzey Kaya