Ama bir çocuğun cinsiyeti ne olursa olsun: Bir kez "gerçek" sevgi olarak gösterilen istismar edici sevginin nesnesi olduysa yaşam karşısındaki tutumu temel bir bozulmaya uğrar. Kendine acı verenin haksız olduğunu değil, kendi iç varlığının "hatalı" olduğunu yaşar. Böylece yanlış sevgiyi haklı çıkartmak yaşam içeriği haline gelebilir: İnsanlara baskı yapan ve acı veren, onların iyiliğini istiyordur. İstismar eden, kandırarak yöneten, baskı uygulayan bir annenin iyi anne olarak savunulması bunun çok somut bir göstergesidir. (Aynı durum elbette bir baba için de söz konusu olabilir.)