Gönderi

İnsanın, ötekilerin onayına duyduğu tutku öylesine güçlü, reddedilme korkusu öylesine şiddetlidir ki, düşmanını alıp bağrına basan kendisidir;o da, sahibinin buyruğuna uygun olarak onu hep tetikte izler, sürüden ayrılmak için içinde yeni yeni uyanmaya başlayan isteği ezip geçer. Böylece insan, toplumun çıkarlarını kendi çıkarlarından üstün tutar. Vicdan bireyi bütüne bağlayan çok güçlü bir bağdır. Ve insan, kendisininkinden daha yüce olduğuna inandırıldığı çıkarlar uğruna görev buyuran efendisinin tutsağı olur. Onu da yüksek,onurlı bir yere oturtur. Sonunda, omuzlarına değdirilen krallık asasısa yaltaklanan vezir gibi, vicdanının böylesine duyarlı olmasından ötürü kendisini kutlar. Bunun gücünü anlamayan adamaysa söylenecek hiçbir şeyi yoktur artık ; çünkü o artık bu toplumun bir üyesi olarak, onun karşısında hiçbir gücünün olmadığının bilincindedir.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.