Bugün sizlere çok merak ettiğim, kitabım gelene kadar ölüp ölüp dirildiğim bir kitaptan bahsetmek istiyorum.
Kitabı elime aldığımda kalp krizi geçiriyordum, itiraf etmek istiyorum. Çünkü sayfa sayısı baya gözümü korkuttu. Ve kitabı okumaya başladığımda farkettim ki kitap hiç benim tarzım değil arkadaşlar. Ama işin ilginç yani benim tarzım olmamasına rağmen gayet keyifli bir okuma oldu.
Yazarın kalemi, akıcı ve sadeydi. Sayfalar resmen su gibi akıp gitti.
Kitap bittiğinde çok şaşırdım çünkü hem tarzım değil, hem de sayfa sayısı çok fazlaydı. Yine de ne ara bitti anlamadım.
Hanna sevgi dolu ama ruhu kayıp bir kadın. İyi kalpli, kendisine delicesine aşık bir eşe ve bu devirde zor bulunacak bir evlada sahip. Afra ❤❣❤
((Çoğu yerde Afra'yı, Hanna'dan daha olgun ve aklı başında bulduğumu itiraf ediyorum.))
Bu bir aşk hikayesi değil, bu Hanna'nın kendini bulma ve ne istediğine, çocukken yaşadığı kayıplar yüzünden içindeki boşluğu doldurma arayışının hikayesi. Hanna'nın duygu geçişleri ve hissettikleri yüzünden kitapta melankolik bir hava var ama bir süre buna alışıyor ve seviyorsunuz.
Ferma, Afra, Caroline ve Rasmus Bey kitaptaki her karakter ayrı bir güzeldi ve ayrı bir tat katmış kitaba. Ben severek okudum ve herkesin bir şans vermesini diliyorum bu güzel kitaba...
