Uygar yaşamın bir çok normal etkenleri - züppelik, para peşinde koşmak, patrondan korkmak vb. - tamamen sona ermişti. Toplumun olağan sınıf ayrımı, İngiltere 'nin para kokan havasıyla karşılaştırıldığında neredeyse düşünülemeyecek bir dereceye inmişti, bizden ve köylülerden başka kimse yoktu ve kimse kimsenin efendisi değildi. Kuşkusuz, böyle bir durum devam edemezdi. Bu, tüm yeryüzünde oynanmakta olan bir oyunun içinde, geçici ve yerel bir aşamaydı. Fakat onu yaşayan bir kimse üzerinde etkisini bırakmaya yetecek kadar uzun sürdü yine de.
Sayfa 123
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.