23 Ekim 1769
Şimdi o ben aynaya bakıyorum ve ne ormanda atıyla çılgınca koşturan üstü başı çamur içindeki kızı, ne de çıplak ayaklarıyla Schönbrunn’daki havuza girmiş kızı görebiliyorum. O kız fıskiyelerin sisleri arkasında kayboluyor. Annemin olmasını istediğim kişiyim. Muhteşemim. Belki de başka bir şey olamadığım için muhteşemim. Aynadaki görüntüme daha yakından bakmak için ileriye doğru eğiliyorum. Çok zor. Peruk iki kilo geliyor. Elbisenin kendisi yirmi iki metre ipekten dikildi ve üzerinde dört kilo inci var. Ben yine de uçarcasına yürüyorum. Çok hafifim. Annemin rüyasıyım. Ve rüyaların ağırlığı yoktur.
Sayfa 75Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.