" (...) Hiçbir Cezayirli, başkente geldiğinde, kendisini evinde gibi hissedemez. Zira şehrin kenar mahallelerinde Arapça/İspanyolca/Fransızca sözcüklerin karışarak oluşturduğu bir dil konuşulur. Diğer semtlerde ise yalnızca Fransızca.
Cezayirli, şehirde ne kadar az dolaşırsa dolaşsın adımlarıyla muhakkak ortak bir çizgiyi çiğner. Fransız hayatıyla, Cezayir hayatı arasındaki bu çizgi Postane binasıdır. "
Sayfa 257 - Ekin Yayınları
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.