Bir romanı veyahut herhangi bir kitabı eleştirmek bana düşmez, ben kimim ki? Başkasının dünyasını eleştiremem, yok şöyle olsaydı yok böyle olsaydı diyemem.
Fakat, bana hissettirdiklerini anlatabilirim sanırım.
Prens Andrey, zaman zaman kendime öyle yakın gördüm ki, okurken bazen Yakamoz aklıma geldi. Öldüğünde yutkunamadım..
Piyer, ah ne çok benziyor ruhuma, bir ara Piyer'den bahsedilen sayfaları dolabımın içinde okuduğumu fark ettim, beni benden alıyordu.
Tatlı, Petya öldüğünü okuyunca en az 25 kez aynı satırları okuyup durdum, çok az bahsedilmesine rağmen ölümü nedense beni sarstı. Hatta ölümü beni ağlattı.
Hiçbir zaman unutmayacağım bahsedilen karakterleri.
Helen ve Nataş'a dışındaki bütün karakterleri özleyeceğim. Özellikle Piyer ve Prens Andrey'i.
