Schopenhauer’in “İstem ve Tasarım olarak
Dünya” adlı eserine rastlar. Schopenhauer’in
kıssadan hisse çıkaran üslûbu ve bulaşıcı
karamsarlığı onu çok derinden etkiler: “Burada
her satır vazgeçiş, yadsıma ve kabulleniş
çığlığıydı; burada, dünyayı, yani yaşamı ve insan
doğasını ürkünç bir muhteşemlikle gördüğüm bir
aynaya baktım... Burada hastalık ve şifayı,
sürgünü ve sığınağı, cehennemi ve cenneti
gördüm.”