Kitap fena değil. Rahatsız edici kısmı, her bulgu Tekvin’den kontrol ediliyor, ardından Sümer tabletleri geliyor. Sanki başka hiç bir yerde doğrulanamaz gibi gerçekleşen anlatım ise bilginin doğruluğu mu yoksa Sitchin’in kendini tatmin ve doğrulama talebi mi diye sizi ikilemde bırakabiliyor. Bir de ilk 162 sayfa anlatımı da sadece kafa karışıklığı. Adeta bunlara dayanabileler okusun haline dönüşüyor. Sonlarda ise bağlantılar net kuruluyor ve anlatılmak istenen ne ise oraya odaklanabiliyor. Tabii ki gene Sümer tabletleri ve Tekvin eşliğinde. Evet ilginç. Okunma nedeni ise bu alanda yer alan (ve bu derece çığır açıcı bilgilerle donatılmış) kaynak kıtlığı.