Size şunu söyleyeyim dostum, yaşamı anlamıyorum ben.Ondan korkuyorum da. Bilmiyorum, belki hasta, ruhsal dengesi bozulmuş bir insanım. Sağlığı yerinde, olağan bir insan her şeyi anladığını, duyduğunu, gördüğünü sanır, gel gelelim, ben yitirdim bu duyguyu, günden güne de korkuyla zehirliyorum kendimi. Boşluktan korkma hastalığıdır bu. Gördüğünüz gibi ben de yaşamdan korkmak hastalığına yakalanmış durumdayım. Çimenlerin üzerinde yatarken, daha bir gün önce dünyaya gelmiş, hiçbir şeyden haberi olmayan küçücük bir böceğe bakarken, bu hayvancağızın yaşamının baştan sona katı bir korku olduğunu düşünür, onda kendimi görürüm.
··
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.