ZEZE’DEN DİN DERSLERİ Şeker Portakalı’nı bilmeyen yoktur. Brezilyalı yazar José Mauro de Vasconcelos’un, biyografik ögeler de barındıran dünya çapında kitabı. Devamı “Güneşi Uyandıralım”ı da geçen gün okudum. O çok sevimli ve fakat çok duygusal Zeze, birkaç yaş büyümüş. Daha iyi şartlarda yaşasın ve okusun diye zengin bir aileye evlatlık verilmiş. Zeze yine sevimli, yine duygusal, yine hayalci ve fakat gittikçe artan oranda da yaramaz. Bir şey özellikle dikkatimi çekti; Zeze koyu Katolik bir çevrede yaşıyor. Üvey anne babası dindar. Gittiği okulun bütün öğretmenleri papaz. Zeze, her pazar günü kiliseye gitmek, ayinlere katılmak, (daha küçük bir çocuk olduğu halde) günah çıkarmak, belli duaları ezberlemek ve okumak zorunda. Her fırsatta kendisine, şeytana karşı dikkatli olması, yanlış yaparsa cehenneme gideceği söyleniyor. Yaptığı yanlışlıklar çok sert bir şekilde cezalandırılıyor. Bu cezalar arasında uzun duaları ezberlemek, okumak ve yazmak da var. Zeze ise bütün bunlara karşılık daha çok yaramazlık yapıyor. Kendisinden istenenden gittikçe uzaklaşıyor, hatta nefret ediyor, yapsa bile içinden tam aksi yönde şeyler geçiriyor. Yani dine karşı lakayt kalıyor. Dehşete kapılıyor insan. İnançlı bir eğitimci olarak bunlar bana pek yabancı gelmiyor. Katoliklik yerine İslam’ı koyun, çok da değişen bir şey yok. Üç dört yaşında başı zorla kapatılan kızlar, tekme tokatla, üzerine su dökülerek sabah namazına kaldırılan çocuklar, tehditle, dayakla Cuma namazına götürülen erkek çocuklar geliyor gözümün önüne… Sonuç? Sonuç maalesef genellikle hüsran. Baba ve annenin “Ben görevimi yaptım”, “Hz. Nuh’un oğlu da inanmamış” demesi onu ne kadar haklı yapar ve sorumluluktan kurtarır bilmiyorum. Mehmet Sarmış

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2022231,2bin okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

M€ⱤDŰMGÌⱤÌZ