Hayat ile ölüm o kadar girift ki birbirine, yaşadığımız son an, ölüm için ilk andır. Şu an aldığımız nefes, ölümü ciğerlerimize çektiğimiz ilk nefes olabilir. Hayat ile ölüm..Birbirleriyle o kadar ilgili, birbirlerini o kadar tamamlayıcı ki, ikisini birbirinden bağımsız düşünmek imkansızdır. Hayat ile bu kadar alakalı olan ölüm için 'yokluğa gidiş' kawramı kullanabilir mi o halde? Bu ne kadar boş, tutarsız we akıldışı bir düşünce! İnsan ölmek için doğar, öleceğini bilerek yaşar we dünya hayatı ölümle sonra erer. Bu doğru!..Ama bu ölüm, insanı yokluğa değil, bilakis ebedi yaşama götüren bir wasıtadır. Yani ölüm diriliştir bir anlamda. Bir rüya gibi olan fani dünya hayatından, gerçek olan ebedi ahiret hayatına bir uyanıştır. Yokluktan warlığa, fanilikten ebediliğe bir geçiştir. Yani kısacası, bu yalan dünyanın belki de tek gerçeğidir.
Sayfa 291Kitabı okudu
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.