"Bu roman, daha çok, sessizce katlanılan bir acının ifadesidir; kendisinin çektiği, onunla beraber hisseden ve terörün susturduğu diğerlerinin çektikleri acıların ifadesi." Zihnim neden-sonuç ilişkisi kurmaya çalışırken sayfalara hakim olan kişinin ben olmadığımı hissettim. Sonraki sayfa için tahmin yapamadım. Ve bağlantı kurmaya çalıştığım olaylar sanki birer rüyaya dönüştü. Psikolojik bir nedensellik kurmaya çalıştım. Yine başarısız oldum diyebilirim çünkü kitap bana yalnızca bir takım duyguları net bir şekilde hissettirdi. Kitabı bitirdiğimde , "ben ne okudum?" dedim. Çünkü bir olay, gidişat veya anafikir bulamadım. Yalnızca acı ve bunalım duyguları çok keskin bir şekilde hissettirdi kendini. Raskolnikov'un ve Gregor Samsa'nın buhranı gibi tanıdık gelen duyguların hakim olduğu bu kitap için bir de sonsöz yazılmış. Yazarın yakın arkadaşı Bozorg Alevî tarafından yazılan bu sonsöz için, yazarın hayatına ve eserine ışık tutacağı söylenmiş. "Olayları bölüşenler tipik kimselerdir, daha doğrusu bir tipin değişik kişilerdeki varyasyonlarıdır, bu kişiler mitik bir psikoloji kanunlarına göre birbirlerine dönüşürler. Baba, amca, arabacı, mezarcı, ihtiyar hurdacı ve nihayet romanın "kahraman"ı, aslında tek kişidir, esrarengiz genç kız, bayader ile kahramanın karısı kahpe de öyle. Normal zaman düzeninin kalkışı bununla bağlantılıdır; şimdiki zamanla geçmiş zaman; anı, rüya ve hayal olarak birbiriyle kaynaşmıştır. Sebeple sonuç arasında bir nedensellik yoktur, onları birbirine masallardaki mantık bağlar. Ama buna rağmen olay, şüphe yok ki gerçek bir hayatı saptar. Korkular, özlemler, ümit, ümitsizlik, bu olay içinde, öteden beri insan kaderinde olduğu gibidir." Sonsözün bir kısmı bu şekilde. Okuyan herkesin aşağı yukarı böyle bir sonuca vardığını düşünüyorum. Kelimeleri ile bu denli duygu aktarıp hissettirmesi benim çok hoşuma gitti. Okumanızı tavsiye ederim.

Kör BaykuşSadık Hidayet · Yapı Kredi Yayınları · 202328,2bin okunma

·

47 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

feyza